Για την Γκεστάλτ δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το << παρόν>> . Επειδή το παρελθόν έχει πια φύγει και το μέλλον δεν έχει ακόμα φτάσει, μόνο το παρόν είναι σημαντικό. Μια από τις ποιο σημαντικές προσφορές της μορφολογικής προσέγγισης είναι η έμφαση της στο να εκτιμούμε και να βιώνουμε πλήρως την παρούσα στιγμή. Η εστίαση στο παρελθόν μπορεί να είναι ένας τρόπος να αποφεύγουμε να ζήσουμε στο παρόν. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να μείνουν στο παρόν μόνο λίγες στιγμές. Έχουν την τάση να βρίσκουν τρόπους για να διαταράξουν τη ροή του παρόντος. Αντί να βιώσουν τα αισθήματα τους στο <<εδώ και στο τώρα >>, συχνά μιλούν για τα αισθήματα τους σαν να είναι αποκομμένα από το παρόν τους.

Μια ακόμα βασική ιδέα της Γκεστάλτ είναι τα άλυτα συναισθήματα ή( μισοτελειωμένες υποθέσεις) δηλαδή τα μη εκφρασμένα συναισθήματα, όπως είναι η μνησικακία ,η οργή, το μίσος , ο πόνος, το άγχος, η θλίψη ,η ενοχή και η εγκατάλειψη. Αν και το άτομο δεν έχει εκφράσει αυτά τα συναισθήματα, εντούτοις σχετίζονται με έντονες μνήμες και φαντασιώσεις. Επειδή το άτομο δεν έχει βίωσει πλήρως αυτά τα συναισθήματα στην περιοχή της επίγνωσης του, παραμένουν στο βάθος και μεταφέρονται στην παρούσα ζωή με τρόπους που παρεμβαίνουν στην αποτελεσματική επαφή του ατόμου με τον εαυτό του και τους άλλους. Τα άλυτα συναισθήματα επιμένουν να υφίστανται έως ότου το άτομο καταφέρει να τα αντιμετωπίσει.

Μια αντίληψη που σχετίζεται με εκείνη των άλυτων συναισθημάτων είναι η αποφυγή, η οποία αναφέρεται στους τρόπους που χρησιμοποιούν τα άτομα για να μην έρχονται αντιμέτωπα με τις άλυτες υποθέσεις και τη βίωση των δυσάρεστων συναισθημάτων που σχετίζονται με αυτές.

Η Γκεστάλτ αναπτύσσει ένα ενωτικό όραμα για τον άνθρωπο το οποίο ενσωματώνει τις αισθήσεις τα συναισθήματα ,τη σκέψη ,τις κοινωνικές σχέσεις και την πνευματικότητα. Έτσι ανοίγει το δρόμο προς ένα ολιστικό βίωμα, όπου το σώμα μπορεί να << μιλήσει >> και τα λόγια μπορούν να είναι <<ορατά και αισθητά>>. Είναι μια προσέγγιση που συνδυάζει πολλές διαφορετικές τεχνικές με αυθεντικό τρόπο: λεκτικές και μη λεκτικές, όπως αισθητήρια επίγνωση, δουλειά με την ενέργεια ,ασκήσεις αναπνοής, ασκήσεις με το σώμα και την φωνή , συναισθηματική έκφραση ,όνειρα και φαντασιώσεις, ψυχόδραμα και δημιουργικότητα όπως χώρος ζωγραφική κ.α.

Πηγή του άρθρου είναι από βιβλίο του Gerald Corey