Θεραπευτική Ύπνωση-Αυτοΰπνωση

Θεραπευτική Ύπνωση-Αυτοΰπνωση

Η ύπνωση είναι μία πρακτική που έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα για θεραπευτικούς σκοπούς. Ήδη στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς, όπως Αιγύπτιοι, Σουμέριοι, Ινδοί, ο υπνωτισμός αποτελούσε μια από τις βασικές τεχνικές θεραπείας και αυτογνωσίας («γνώθι σ εαυτόν»), που χρησιμοποιούνταν στα Ασκληπιεία και τα μαντεία.

 Αργότερα, κατά τον 18ο αιώνα, αναβιώνει το ενδιαφέρον για την ύπνωση ως θεραπευτικού μέσου, πρώτα από τον ιατρό AntonMesmer και στον επόμενο αιώνα από τον Λονδρέζο ιατρό JohnElliotson και τον Σκωτσέζο χειρουργό JamesBraid, οι οποίοι τη χρησιμοποίησαν για την ανακούφιση των ασθενών από τους πόνους καθώς και για ψυχοσωματικές θεραπείες.

Αυτός που ανέπτυξε πρωτοποριακές τεχνικές, οι οποίες καθιέρωσαν την ύπνωση στην κλινική πρακτική, ήταν ο MiltonErickson. Επίσης, πολλοί θεραπευτές χρησιμοποιούσαν την ύπνωση, με κύριο εκπρόσωπο τον SigmundFreud(Φρόυντ), τον «πατέρα της ψυχανάλυσης». Στην πιο σύγχρονη εποχή, μια στροφή γίνεται ξανά από το 1950, μετά από τα πειράματα των ErnestHilgard, AlfredBinet, John και HelenWatkins, που κατέδειξαν τις θετικές εφαρμογές της ύπνωσης στην ψυχοθεραπεία. Ως συνέπεια, ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος και ο αντίστοιχος Αμερικανικός, από το 1955 και από το 1958 αντίστοιχα, έχουν ορίσει την ύπνωση ως συγκεκριμένη μέθοδο θεραπείας.

Τι είναι η Ύπνωση;

Η σύγχρονη ύπνωση λοιπόν, ορίζεται ως μία μορφή θεραπείας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε αυτόνομα, είτε ως ενίσχυση άλλων μορφών θεραπείας και ψυχοθεραπείας και στοχεύει στην επίλυση συγκεκριμένων συνήθως αιτημάτων, με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Αποτελεί μια φυσιολογική κατάσταση της συνείδησης που βρίσκεται στο ενδιάμεσο μεταξύ εγρήγορσης και ύπνου, μια κατάσταση χαλάρωσης κατά την οποία διατηρούμε την επαφή με το περιβάλλον και η οποία επιτυγχάνεται με ορισμένες τεχνικές.

Πώς λειτουργεί και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;

Η διαδικασία της ύπνωσης είναι μία προσωπική επιλογή μας και εξαρτάται από τη δική μας θέληση και διάθεση. Γι'αυτό και ο όρος ύπνωση έχει αλλάξει και στις μέρες μας ονομάζεται πλέον αυτοΰπνωση.

Η θεραπευτική της ιδιότητα βασίζεται στα παραπάνω πειράματα που έδειξαν πως ενώ ο Εαυτός μας φαίνεται να λειτουργεί σαν ολότητα, ωστόσο υπάρχουν πλευρές του που δε μας είναι συνειδητές (πεποιθήσεις, συναισθήματα, εμπειρίες) και που επηρεάζουν την προσωπικότητά μας και τις επιλογές μας. Δηλαδή, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας, αποτελούν συνήθως το αποτέλεσμα μιας βαθύτερης υποσυνείδητης συναισθηματικής σύγκρουσης.

Σε αυτές τις αιτίες έχουμε πρόσβαση με την αυτοΰπνωση, καθώς χαλαρώνουμε και «βυθιζόμαστε» στο είναι μας, όπως κάνουμε περίπου όταν βλέπουμε μια ταινία που μας αρέσει και μας συνεπαίρνει τόσο πολύ η ιστορία και η πλοκή, που είναι σα να μεταφερόμαστε εσωτερικά και δε δίνουμε πια σημασία στα εξωτερικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Ωστόσο, διατηρούμε τον συνειδητό μας έλεγχο και μπορούμε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουμε να επανέλθουμε στην κατάσταση της πλήρους συνείδησης.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι η βαθιά νοητική και σωματική χαλάρωση, η εστίαση της προσοχής στο εσωτερικό μας και η βίωση υποσυνείδητων αισθήσεων, συναισθημάτων, εμπειριών και αναμνήσεων, καθώς και δυνατοτήτων μας που έχουν μείνει αναξιοποίητες.

Η διάρκεια της θεραπείας μέσω της ύπνωσης ποικίλλει ανάλογα με τη φύση του θέματος και την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου.

Αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και διεισδυτικά εργαλεία επαφής με τον Εαυτό μας κι έγκειται στη συνείδησή μας η αξιοποίηση του προς όφελός μας, για μεγαλύτερη ελευθερία και αυτογνωσία.

Θεόφιλος Φούκης.

Copyright © 2012 Φούκης Θεόφιλος   Αll rights reserved