Το κακό παιδί

Το κακό παιδί

Όπως ξέρουμε από έρευνες στον τομέα της ψυχολογίας, είναι απαραίτητη η ενεργή προσοχή και συμμετοχή των γονέων και της ευρύτερης οικογένειας στην ανάπτυξη των παιδιών και ειδικά στην κρίσιμη και τρυφερή ηλικία από τη γέννηση μέχρι και τα 5 -7 χρόνια .

Αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία το παιδί αποκρυσταλλώνει τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του μέσω της ανταπόκρισης των γονέων, τόσο στις υλικές, όσο και στις συναισθηματικές ανάγκες του, δηλαδή να πάρει συναισθήματα που είναι ζωτικά και απαραίτητα για την ολοκλήρωσή του, όπως προσοχή, φροντίδα, ενθάρρυνση, επιβεβαίωση και αποδοχή.

Ωστόσο, ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τις ραγδαίες αλλαγές, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, καθώς και οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις και η πίεση που ασκείται στο χώρο της εργασίας, μας αποσπά πολύτιμο χρόνο κι ενέργεια, ώστε πολλές φορές να αισθανόμαστε εξάντληση κι έλλειψη χρόνου για την ενασχόλησή μας με τα παιδιά μας. Για το παιδί ωστόσο, η προσοχή των γονέων του, είναι ζωτικής σημασίας και την αποζητά με κάθε τρόπο. Μπορεί να φτάσει στο σημείο και να την προκαλεί ακόμα, μέσα από την αταξία.

Το παιδί, κατανοώντας ότι πολλές φορές ο γονέας στρέφει την προσοχή πάνω του μετά από μια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά του, τείνει να δημιουργήσει την πεποίθηση ότι ο μόνος τρόπος για να προκαλέσει την προσοχή και την αίσθηση της αποδοχής από τον γονέα, είναι μέσω της συμπεριφοράς αυτής. Με αυτόν τον τρόπο, παγιώνει τον ρόλο που οι γονείς πολλές φορές του αποδίδουν ως «άτακτου» ή «κακού παιδιού».

Αρχίζει, δηλαδή, να συνδέει την παρεκκλίνουσα συμπεριφορά με την προσοχή και να μπαίνει στον ρόλο αυτό, για να νιώσει στο επίκεντρο της προσοχής και να πάρει μια θέση στο οικογενειακό πλαίσιο, στο σχολικό και στη συνέχεια και στο κοινωνικό.

Ο τρόπος αντιμετώπισης και λύσης αυτού του φαύλου κύκλου, είναι να αφιερώσουμε έγκαιρα τον απαραίτητο χρόνο, να ακούσουμε πραγματικά το παιδί μας και να συνειδητοποιήσουμε για ποιον λόγο συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο: μήπως θέλει να μας μεταφέρει κάποια μηνύματα για το πώς αισθάνεται εκείνη τη στιγμή; Το πιο πιθανό είναι να υπάρχει ένα συναισθηματικό κενό μέσα του, το οποίο να μην ξέρει με ποιον τρόπο να το επικοινωνήσει.

Άρα, μήπως το «κακό παιδί» είναι ένα παρεξηγημένο παιδί, το οποίο το μόνο που αποζητά είναι η αποδοχή, η αγάπη, η φροντίδα και η κοινωνική επιβεβαίωση; Μήπως πιστεύει ότι αυτά μπορεί να επέλθουν ακόμα και με την υιοθέτηση αυτού του ρόλου, ως ενήλικα πλέον, στην εργασία του, ή και στη συσχέτιση, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, με παρεκκλίνουσες συμπεριφορές προς τον εαυτό του και τους άλλους.

Το «κακό» παιδί είναι ένα πληγωμένο παιδί που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποσπάσει την προσοχή και το ενδιαφέρον μας.

Θεόφιλος Φούκης.

Copyright © 2012 Φούκης Θεόφιλος   Αll rights reserved